Zwaar, zwaarder, zwaarst!!

Castilloblanco..

Ja hoor...... 6.34..... dan staan Pelgrims op.......

Dus wij doen vrolijk mee voor zover dat lukt dan.... en staan even na 8 uur buiten in onze wandelschoenen. Een dikke kus aan de vriendelijke Hosperatario omdat jij zo goed voor on heeft gezorgd. Het lijkt wel of de rugzakken meer wegen. Ik spreek mijzelf toe met de woorden, hup gaan, gewoon de ene voet voor de andere, kijk om je heen en genietvan al het moois. En dan gaat t dus verkeerd. Pijl gemist. Een oude Spanjaard, heel vitaal, helpt ons naar de goede weg. Hij heeft een uur de tijd om met ons mee te lopen, zegt ie. Onderweg vertelt hij 100 uit over, de cactussen, fruit aan de bomen, de olifgaarden en alles wat we nog meer tegenkomen.

Als we afscheid nemen streken we even neer bij een barretje voor koffie. En dan gaan we serieus op pad. Eerst een gestage klim. Wat heb ik het zwaar, ben echt geen ochtendmens..... word zelfs niet lekker. Na een uur pauze op een steen. Gelukkig is t nog niet zo heet. Even een stukje stokbrood, water en een muslireep en dan gaat t wel weer. We lopen nog een stuk langs sinaasappel en olijfboomgaarden en komen niemand tegen.

Daarna veranderd het landschap in een sprookje. Bloemen in alle kleuren en heerlijk ruikende lavendel. Zo prachtig.... bijna niet te vangen op een foto en omschrijven vind ik ook moeilijk. Het pad is stenig, ik moet goed uitkijken waar ik loop, wil niet vallen. Heb geen stok meer. Vergeten mee te nemen vanmorgen.

Dan stappen we een decor in van t wilde westen, grote stenen, kurkeiken. We houden lunchpauze op een grote kei, in de schaduw want de temperatuur stijgt naarmate de dag vordert. Er komt 2x een Nedelands stel voorbij, een stel Engelse vanaf de andere kant en een paar mannen op mountainbikes. Maar verder stilte en af en toe vogeltjes. Nog steeds de prachtigste bloemen. Heel even worden we allebei wat emotioneel van al het moois. Bij mij waarschijnlijk ook van de vermoeidheid. Ik merk goed dat mijn kracht nog lang niet terug is, heb er best last van,naar beneden mag ik, heel lief, aan de arm van Marijke. Zwaar, zwaar.... Maar de omgeving maakt alles goed!!

En ineens, zomaar op een paal de tekst water in alle talen. Vanmorgen wel vertrokken met allebei 1 liter. Maar het is zo heet dat de flejes leeg zijn. Dus maar ff van t paf af. En ja hoor, een echte ouderwetse waterpomp, hekje erom heen. Heerlijk koud water! Flesjes gevuld en weer verder...

Het wordt alsmaar warmer en Marijke verruilt haar broek voor een rokje, die zit natuurlijk niet voor niets in de rugtas. Ik heb er de puf niet voor..... ach en ook geen zonnebrand nog kunnen kopen. Dan krijg ik verbrande beentjes. Dus gewoon in de afritsbroek verder, de ene voet voor de andere....

Na het natuurgebied nemen we een stenige weg waar geen kip op rijd maar wel verkeersborden staan, scherpe bocht naar links en voorrangsweg. Grappig.

Dan vervolgen we onze weg de laatste km's naar Castilloblanco over t asfalt. Aan de linkerkant, want t verkeer raast voorbij met 80 km p/u.

En dan komt voor mij de man met de hamer voorbij..... misselijk, bibberig. Ik krijg Maurijke haar laatste water over mijn hoofd, ga ff zitten en heb nog een stukje stokbrood. Langzaam trek ik weer recht. Nog 1 km en dan zijn we in de herberg. 7 uur onderweg..... 18 km verderop.... Meestal lopen we sneller!

Douchen en de andere Pelgrimsrituelen. We gaan even zitten op t dakterras als we ons wasje ophangen. Er zitten veel dezelde mensen als waarmee we gisteravond hebben gezeten. We hebben zere schouders..... en krijgen een massage van Vincentio, een Italiaan. En het Spaanse echtpaar gaat voor ons en nog een Engels stel koken. Er schuift ook nog een Nederlands meisje aan. Heel leuk om zo spagetti te eten!

Om 22.00 is t stil in de herberg.......

Smokkelroute naar Guillena

Wekkertje op 7.30 uur want deze Peligrina's willen vroeg aan de wandel. Kost toch weer tijd want we slapen soms dan in 1 bed, douchen dan we toch echt apart..... Spaans ontbijtje en koersen richting Kathedraal. Maar tsjonge,jonge, we zijn niet de enige toerist. Hele file's bij de ingangen. En niemand die ons kan vertellen waar we onze eerste stempel kunnen halen. De stempels zetten ze in je Credencial (Pelgrimspaspoort) zodat je in Herbergen kunt overnachten. De Kathedraal gaat pad om 11.00 open.....

Uiteindelijk hielp een vriendelijke duitser ons. Hij wist waar we moesten zijn omdat hij vorig jaar deze route had gelopen. Dwars door de rijen heen ons een weg gebaand naar t kantoortje voor een stempel. Als blikken konden doden...... not so politly, hoorden we iedere keer.....

Uiteindelijk dus pas om 11.30 uur op pad. De gele pijlen prijken in Sevilla op bijna iedere lantaarnpaal. Na een goed uur zijn we de stad uit. En voor dat we de "bushbush" ingaan krijg ik een handmade wandelstok van een Spanjaard die ons passeert, Buen Camino krijg ik mee.......Dat komt mooi uit, de mijne mochten niet mee in t vliegtuig.

En dan lopen we door een praachtig bloemrijk landschap, bloemen in allerlei kleuren. En zomaar paarden in t wild. Na 1,5 uur tijd voor de lunchstop. Niet op een terras maar op een stapeltje stenen. Stokbrood, sinaasappel en water. De koffie uit de themosfles hadden we al op in Sevilla.

En weer op pad. Inmiddels is t best warm, 25 graden. We naderen Santisponce, een stadje ongeveer 10 km na de start. Daar zijn wel terrasjes.... met ijs! Inmiddels is t al wel tegen 3 uur. We, nou ja ik, ben moe, hete voeten en vraag mij serieus af of we wel op een nog leuke tijd in Guillena aankomen. En..... dan nog een bed hebben. Ik heb geen idee hoeveel Pelgrims er onderweg zijn op deze route. Dus besluiten we om de bus te nemen. Maar helaas...... vanaf hier geen bus naar Guillena. Omdat we erg grondig hadden overlegd en de voors en tegens hadden afgewogen was t inmiddels 4 uur. Lopen was toen echt geen optie meer. Dus een taxi besteld. Slimme Peligrina's nemen geen risico's vandaag!!

Na een zwijgzaam ritje in de taxi (we spreken geen Spaans) waren we na 20 minuten bij Albergue Luz del Camino. Hartelijk ontvangen en een bed toe gewezen gekregen. Marijke mag boven van mij..... Kosten, 12 euro incl. ontbijt op een 6 persoonskamer. Douchen, kleren wassen en dan zijn we klaar voor t Pelgrimsmenu in een barretje om de hoek.

Reuze trek. We krijgen mixed salad (jammer voor Marijke, zat tonijn op) kiezen voor de kip met patat, drankje en dessert. En dat voor 6 euro! We eten met andere Pelgrims, kletsen wat in t Engels en gaan weer terug. Bedtijd! Want we moeten voor 8.30 het pand verlaten.......

Dagje Malaga

We zitten nu in de bus van Malaga naar Sevilla. Een rit van 200 kmv voor de boeg. Nou ja, luxe touringcar is een beter woord. Het kaartje hadden we thuis al gekocht via internet. De rugzakken liggen onderin en wij boven in, op de allerbeste plek! Voorin, breedbeeld uitzicht!!n

Vanmorgen om 8.30 wakker na een kort en slecht nachtje. Douchen, kopje thee, tas inpakken en op zoek naar de supermarkt om stokbrood te scoren. Ontbijtje in de buitenlucht!

Dan gaan we aan de wandel, koersen eerst naar zee want tenslotte zijn we wel in Spanje, aan de kust. Het strand en de boulevard zijn wel toe aan de zomerschoonmaak. Het is er vies, veel afval... Toch even over t strand gebanjerd. Koffie op een terras en toen op zoek naar t busstation waar we aan t eind van de middag vertrekken richting Sevilla.

Dan zetten we de pas erin richting het oude centrum. Kleine straatjes met marmer betegeld, terrasjes en toeristen. De kathedraal bekijken we van de buitenkant en zigzaggen nog wat langs de winkeltjes. De temperatuur is lekker, we lopen in ons tshirt. Maar wel met een kleine 7 kg op onze rug..... en dan word je wel moe van slenteren. Nog wat water,brood en fruit gekocht en gaan richting bus.

De rit in de bus gaat prima, Andalusie trekt voorbij. Witte dorpjes tegen de berghelling, bloeiende brem langs de weg, olijfboompjes.... Nog een klein half uurtje en dan zijn we er. Volgens googlemaps (opgezocht in de bus????) is het dan nog 3 minuten lopen naar ons Hostel. Ben benieuwd......

klopte dus echt! Klein stukje lopen. Het was inmiddels 20.30 uur.Snel de zware rugzak af in t Hostal en de stad in. Heerlijk tapas gegeten van t beroemde varkentje (naam ff kwijt).

om 23.40 te bed. Moe van alle indrukken!!

Veilig geland....

Pffff, de kop is er af!!

De hele dag wachten tot we weg konden is best een opgaaf en verhoogt de spanning. Bij mij trok dat wel weg toen we een maal op Schiphol waren, ik was onderweg. Marijke vond t een stuk spannender. Logisch, de laatste keer voor haar was 18 jaar geleden. De drukte op Schiphol viel best mee ondanks alle waarschuwingen. Nog een bakkie koffie en naar de gate. Weer wachten......

Eenmaal in t vliegtuig heftige bibbers bij Marijke. Even haar hand vast gehouden en op de ademhaling gewezen en toen ging t wel. Zelfs af en toe even uit t raampje gekeken. Na drie uur waren we in Malaga. Gauw naar buiten voor een peukje...... En nu? Taxi of bus? Het werd de bus, wel zo avontuurlijk. Een aardige Duitsers heeft ons op sleeptouw genomen en uitgelegd hoe we moesten lopen nadat we waren uitgestapt.

Maar...... we moesten duidelijk nog een beetje inkomen met t navigeren. Fout gelopen, 3 x langs t zelfde terras...... En mijn Spaans is niet zo goed..... Uiteindelijk toch ons Back Pack Hotel gevonden!!! Echt volgens Spaanse normen. Een minpuntje..... we liggen in een 2 persoons bed......

Arme Marijke heeft op Schiphol haar telefoon laten vallen, kaduuk! En dat is voor haar echt erg. Maar gelukkig heeft ze een reservetelefoon en een tablet. Alleen dat wil nog niet werken????

Wordt vervolgd.

Buenos Noches

Loop je droom.......

Wish, dream, Do!!

Het is vandaag Pasen, maar koud en nat. We hebben daarom geen zin in een wandeling. Ach... ik denk wel dat ik genoeg heb geoefend. Niet alleen samen met Marijke, maar ben ook alleen op pad geweest. Vanaf januari 469 km geoefend....... Zelfs een keer een mini camino van 4 dagen. Lekker in mijn uppie over het Pelgrimspad van Bleskensgraaf tot aan Heusden, op mijn nieuwe schoenen!!

Ook nog een weekendje in Duitsland gelopen, 2x een wandeling met het Genootschap en 3x met de lopers van het Pelgrimspad

Vandaag de spullen bij elkaar gezocht. Tot nu toe weegt de tas 5,7 kg. Maar dat is dan nog zonder water......... Alles zit er in, wat heeft een mens toch weinig nodig om gelukkig te zijn

Ik tel de nachtjes, heel bijzonder om dit nu met Marijke samen te gaan doen. Wordt het een wandelvakantie of een Pelgrimstocht? De tijd zal het leren............

Nog 7 nachtjes

Generale repetitie

Vandaag voor de laatste keer voordat we vertrekken naar Spanje samen gewandeld. Een bollenroute dit keer. Normaal boffen we maar vandaag was het erg koud en de route............... verschrikkelijk. Asfaltweggetjes waar geen auto's naast elkaar kunnen rijden, Japanners met selfie sticks op de fiets......... Regelmatig moesten we de berm in springen. De bollenvelden waren prachtig, kleurrijk. maar overal lag een slootje voor de velden. Dus geen wandeling tussen de tulpen....

En nog een keer oefenen.......

14 dagen wandelen moet je natuurlijk wel voorbereiden. Dus weer een dagje samen op pad. Een heerlijke wandeling van 18 km door de Kennemerduinen. Ook vandaag weer zo geboft, lekker wandeltemperatuurtje, mooie route en natuurlijk weer genoeg gespreksstof. Marijke loopt weer met een grote rugzak, ik met een kleintje......... Zandlopen is al zwaar genoeg voor mij!

De bedoeling was dat we de zon in de zee zouden zien zakken. Maar om 6 uur kwam er veel bewolking en werd het koud. Ons warm lopen, daar hadden we nu net geen zin meer in. En bovendien.......... de zon was spoorloos.....

Oefenen met volle rugzak.

Marijke en ik hebben een "oefendriedaagse" gedaan over het Krijtlandpad. We liepen het traject Maastricht-Eysden-Heijenrath-Valkenburg. 55 km in drie dagen lopen door de blubber vanwege de regen, heuveltje op, heuveltje af en een grote rugzak gevuld met 6 kilo. Af en toe best zwaar.......... Maar we doen het voor ons doel!! En uiteraard voor het plezier onderweg. Prachtige natuur daar in Limburg, aardige mensen. Lekker gegeten. Alle ingrediënten waren aanwezig voor deze 2 Pelgrims. En......... weer een ervaring rijker. Marijke weet nu zeker dat ze op deze schoenen gaat lopen maar ook dat ze toch een nieuwe rugzak gaat kopen.