Om 9 uur vertrokken wij richting Nijmegen. Onderweg ik ff eigenwijs of de Tom Tom was ff van slag. Met een kwartiertje vertraging en uiteraard een plaspauze dan toch om half 11 in Berg en Dal. Daar op de bus gestapt naar Nijmegen. Een ritje van een kwartier. Dan op zoek naar de Stevenskerk, ons startpunt van vandaag. We gaan de eerste etappe van de Walk of Wisdom lopen. Ik heb de hele route 2 jaar geleden al in mijn up gelopen. Maar wil 'm graag delen met mijn trouwste wandelvriendinnetje! Ik weet zeker dat ook zij hiervan gaat genieten.

Via de Waalkade lopen we de Ooijpolder in. Jamie, 't hondje van Marijke mag ff zwemmen in de Waal. Al slingerend over kronkelpaadjes, langs de steenoven banjeren we door de polder. Een picknick uit de tas en dan weer verder. Marijke beklimt de uitkijktoren terwijl ik Jamie gezelschap houd beneden. We slingeren weer verder, zo zijn de graspaadjes, en bereiken de weg. We missen een zaailing, de markering. Gelukkig heb ik dat snel door omdat ik hier al 's geweest ben. We lopen langs de bisonbaai...... En ineens, vanachter een boom een zwiepende bruine staart..... Ze lopen hier dus echt!! Het beest is net zo breed als 't pad zelf.... Dus daar gaan we mooi niet langs!! We dalen af naar 't strand en kuieren daar rustig verder. Maar... Bisons zijn nooit alleen. En ja hoor, na 10 minuten zijn broer....

Maar gelukkig, hij ziet ons niet, staat rozenbottels te vreten..... Vlug verder, tot we 't gebied uit zijn. Koffie op een bankje en dan wijst de zaailing ons 't boerenland in. Zo leuk hier, alles onverhard. We kuieren lekker verder, ieder op zijn eigen tempo.

We zijn bijna bij 't kerkje van Persingen. We moeten van de zaailing onder schrikdraad door. Oké dan, rugzak af, door de knietjes en we staan in 't weiland. 2 rode koeien en 1 zwarte bekijken ons nieuwschierig van 2 meter afstand..... Maar dan zien ze de hond en de hond ziet hen....... Dat vinden de koeien niet leuk. De grootste duwt ons de hoek in..... We zijn echt bang...... Als de koe ff de andere kant opkijkt loopt Marijke snel terug naar 't schrikdraad. Ik blijf achter...... In een hoekjegedrukt, samen met de boze koe..... Dan begint Jamie, de held, vanaf een veilige afstand aan de andere kant van 't prikkeldraad te blaffen. De koe kijkt, loopt een paar passen weg en dan kan ik ook weer onder 't draadje kruipen, pffff ff.

Tsja en wat dan? 't kerkje ligt echt maar op 200 meter afstand. Er ligt ook nog een betonnen pad, dat maar nemen dan? Ik heb enige boerinnenkennis en weet 't schrikdraad onklaar te maken en een hek op te maken. We lopen een boerenerf op..... Jeehh, misschien wel een enge waakhond.... We zijn alert! Lopen voorzichtig naar een hek.... Op slot.... Dan maar de schuur, loods in waar geluid uit komt. Ik moet van Marijke voorop....... Twee mannen zijn aan 't werk, moeten erg lachen om ons verhaal. Maar ze verlenen gelukkig "overpad"

We zitten weer op de route en komen na een half uurtje bij een trekpontje. Ik vind dat 't nu de beurt van Marijke is, hihi, en zij draait ons naar de overkant. Nog een stuk blubberpad, graspad en dan zijn we bij de weg. We steken 'm over met een hoge voetgangersbrug, lopen nog een stukje door moerasgebied en een bos. Dan zijn we weer bijna bij de auto. We brengen een bezoekje aan de plaatselijke super. Want met een hond mag je niet in een restaurant en we moeten toch eten....

Dan volgt een ritje van 7 minuten naar ons hotel. Prima plek met heerlijke bedden en een warme douche. Op tijd slapen want morgen gaan we de N70 lopen, de mooiste natuurwandeling van Nederland.