Bedevaart en duinen

Na vanmorgen te zijn uitgewzwaaid gaan wij met onze bepakte fietsen eerst op "Bedevaart". Ik wil graag 't klooster, de bidkapelletjes en wensput bekijken. Daar nemen we even de tijd voor. Een prachtige stilteplek.

Dan onder 't spoor door, Marijke, de bikkel, duwt 2 fietsen naar boven. En dan zien we in de verte de duinen opdoemen tegen de nog grijze lucht. Wanneer we de intree hebben betaald zoeken we eerst een bankje voor de koffie. Inmiddels is de lucht veranderd in strakblauwe en verwisselen we ook de fietsbroeken van kort naar lang. We fietsen 19 km, bergie op en bergie af naar Wijk aan Zee. Dan volgt er niet zo een interessant stuk naar IJmuiden. De Pont op, met mondkapje!

Aan de overkant bekijken we de kaart om te zien hoe we naar his fietsen. We besluiten niet meer langs de kust te fietsen want vanaf Haarlem is 't dan niet meer leuk fietsen. Ik fiets op richtingsgevoel, vind weer allemaal leuke weggetjes. Ineens zijn we we weer in Zwanenburg. Drinken een colaatje aan de Ringvaart en fietsen dan 't laatste stuk naar Amstelveen, dezelfde route hoe we 2 dagen geleden zijn gestart. Op de brug bij de Poel nemen we afscheid, ik heb nog 1km te gaan naar huis. Marijke moet er dan nog 12......de Bikkel! Ik fiets wel vaker een eindje maar voor haar was dit haar eerste fietsavontuur. Ik zeg... GESLAAGD!!

Elegante poncho's

Een kleine tegenvaller.... Regen terwijl ze dat niet beloofd hadden. Maar de wandelschoenen zaten ook in de tas en bij Blokker verkochten ze poncho's voor 50 cent. Dus de erste regen even voorbij laten gaan en dan toch op pad. Een wandeling rond Heiloo over verschillende landgoederen en spannende bosjes. Heel verrassend! Op 't eind een prima Ijssalon, en dan breekt de lucht. Inmiddels is 't al wel 5 uur maar toch halen we de fietsen op bij het huisje.

Al slingerend door de polder bereiken we Egmond, Egmond-Binnen, Egmond aan de hoef en Egmond aan zee. Daar wilde we wat eten maar 't was overal te druk. En Rutte zegt, mijdt drukte.... Dus fietsen we weer terug naar Heiloo om daar dan een patatje te eten. Om 20.30 zijn we weer bij 't huisje, drinken koffie en Marijke gaat ff lekker Netflixen. En ik rotzooi wat aan, reken af met de Hospita en verdiep mij in de route van morgen. 1 ding staat vast.... Ik wil nog ff op "Bedevaart". 

Knooppunten, kennis en kaart...

Om 11.00 vetrokken we uit Amstelveen. Marijke had al de warminup gedaan van 12 km vanuit Amstelhoek. Via t Amsterdamse Bosen de Ringvaart even neergestreken bij Lijnden voor een bakkie uit de thermosfles.

We bestijgen onze stalen rossen weer en al kwebbelen fietsen we door de polder van spaarndam naar de Pont van Buitenhuizen. Daar moeten de mondkapjes op. De brillen beslaan en bijna hyperventileren bereiken we de overkant. Kapjes snel af en op zoek naar een picknickplekje.

Als de bammetje en ei op zijn weer verder, relaxed trapped op weg naar Heemskerk. We fietsen op knooppunten, kennis en op kaart. Maar toch weer een knooppuntpaaltje gemist. Maar ach, we hebben de hele dag. Nog weer ff van de fiets voor een bakkie thee uit de zelfde fles, handig, warm water mee en je kan kiezen wat je wil. En dan 't laatste stukje naar Heiloo. We overnachten in een super leuk huisje. Geheel Corona proof. 2 slaapkamers! Ik verdwijn dan in 't grote 2persoonsbed en Marijke in een heerlijke 1 persoons boxspring.

Nog ff nar AH voor ons avondmaal. We hebben een luxe keuken ter beschikking, compleet met oven, magnetron en een senseo. Als we gegeten hebben staat er een heerlijke relax ank met TV en...... Netflix. Dus borrelhapjes, haakwerk je en telefonen..... Wij komen de avond wel door!!

En morgen?? Daar slapen we nog een nachtje over. Wordt vervolgd!

Hijgen en fotogenieke paddestoelen..

Na te zijn uitgezwaaid door de receptioniste van 't Fletcher hotel Erica in Berg en Dal weer op pad. Fletcher, prima keten, ze bieden ook gratis tissues aan in een vakje onder de wastafel. Nou, die was leeg vanmorgen......

Met de auto naar Plasmolen voor net als op dag 1 een etappe van de Walk of Wisdom. Plasmolen - Maldenvandaag. Deze etappe loop ikvandaagvoor de 3e keer omdat........ ie super mooi is!

Ik was alleen vergeten dat 't begint met de St. Jansberg....... Wat je al niet inboet metzo' N griepje..... Hijgen, hoesten en weer hijgen. Wat wel fijn was, ik had geen koortsvandaag. Marijke bleef lekker in de buurt want die had ik aangestoken en hijgt nu gezellig mee.

Het is echt al herfst in 't bos, prachtige tinten groen, geel en oranje. Ook staan er veel fotogenieke paddenstoelen, soms wel 30 cm hoog. Na de berg volgt de hei bij Mook, die begint ook met een voor ons fikse klim..... Maar dan, geen paars meer maar wel prachtige vergezichten. Uiteraard ook weer de Wisents...... Ik blijf dat spannend vinden. Ze staan altijd op 't pad zodat ik door de bosjes moet...... En waarom ik een rode jas heb gekocht..... Maar 't ging weer goed.

Daarna Heumense Schans met uitkijktoren. Inmiddels regent 't, niet hard, maar genoeg om de hoezen om de tassen te doen. Voordat wij de volgende hei weer op gaan is 't al weer droog. Vanwege het hijgen en de paddestoelen ligt ons tempo echt heel laag. Maar 't boeit ons niet.... We genieten!!

We snijden een stukje af, thee en appeltaart bij 't zweefvliegtuigveld bij Malden. Lekkere verwarmde kussens op 't terras zorgen ervoor dat wij een lange pauze nemen. Dan de laatste 4 km door weer een prachtig herfstbos. De zon schijnt weer!
Dan met de bus weer terug naar Plasmolen. Ff bellen met 't restaurant of hondjes welkom zijn. En ja hoor, het mag!!

We evalueren de aggelopen 3 dagen en komen samen tot de volgende conclusie:
1. We zijn bofferds, 3 dagen droog wandelweer. (10 minuten regen tellen niet)
2. Flink verkouden en wandelen doet je tempo zakken
3. Rondom Nijmegen is 't super wandelen!
4. We gaan snel nog een keer

Rode koeien en boerinnenverstand

Om 9 uur vertrokken wij richting Nijmegen. Onderweg ik ff eigenwijs of de Tom Tom was ff van slag. Met een kwartiertje vertraging en uiteraard een plaspauze dan toch om half 11 in Berg en Dal. Daar op de bus gestapt naar Nijmegen. Een ritje van een kwartier. Dan op zoek naar de Stevenskerk, ons startpunt van vandaag. We gaan de eerste etappe van de Walk of Wisdom lopen. Ik heb de hele route 2 jaar geleden al in mijn up gelopen. Maar wil 'm graag delen met mijn trouwste wandelvriendinnetje! Ik weet zeker dat ook zij hiervan gaat genieten.

Via de Waalkade lopen we de Ooijpolder in. Jamie, 't hondje van Marijke mag ff zwemmen in de Waal. Al slingerend over kronkelpaadjes, langs de steenoven banjeren we door de polder. Een picknick uit de tas en dan weer verder. Marijke beklimt de uitkijktoren terwijl ik Jamie gezelschap houd beneden. We slingeren weer verder, zo zijn de graspaadjes, en bereiken de weg. We missen een zaailing, de markering. Gelukkig heb ik dat snel door omdat ik hier al 's geweest ben. We lopen langs de bisonbaai...... En ineens, vanachter een boom een zwiepende bruine staart..... Ze lopen hier dus echt!! Het beest is net zo breed als 't pad zelf.... Dus daar gaan we mooi niet langs!! We dalen af naar 't strand en kuieren daar rustig verder. Maar... Bisons zijn nooit alleen. En ja hoor, na 10 minuten zijn broer....

Maar gelukkig, hij ziet ons niet, staat rozenbottels te vreten..... Vlug verder, tot we 't gebied uit zijn. Koffie op een bankje en dan wijst de zaailing ons 't boerenland in. Zo leuk hier, alles onverhard. We kuieren lekker verder, ieder op zijn eigen tempo.

We zijn bijna bij 't kerkje van Persingen. We moeten van de zaailing onder schrikdraad door. Oké dan, rugzak af, door de knietjes en we staan in 't weiland. 2 rode koeien en 1 zwarte bekijken ons nieuwschierig van 2 meter afstand..... Maar dan zien ze de hond en de hond ziet hen....... Dat vinden de koeien niet leuk. De grootste duwt ons de hoek in..... We zijn echt bang...... Als de koe ff de andere kant opkijkt loopt Marijke snel terug naar 't schrikdraad. Ik blijf achter...... In een hoekjegedrukt, samen met de boze koe..... Dan begint Jamie, de held, vanaf een veilige afstand aan de andere kant van 't prikkeldraad te blaffen. De koe kijkt, loopt een paar passen weg en dan kan ik ook weer onder 't draadje kruipen, pffff ff.

Tsja en wat dan? 't kerkje ligt echt maar op 200 meter afstand. Er ligt ook nog een betonnen pad, dat maar nemen dan? Ik heb enige boerinnenkennis en weet 't schrikdraad onklaar te maken en een hek op te maken. We lopen een boerenerf op..... Jeehh, misschien wel een enge waakhond.... We zijn alert! Lopen voorzichtig naar een hek.... Op slot.... Dan maar de schuur, loods in waar geluid uit komt. Ik moet van Marijke voorop....... Twee mannen zijn aan 't werk, moeten erg lachen om ons verhaal. Maar ze verlenen gelukkig "overpad"

We zitten weer op de route en komen na een half uurtje bij een trekpontje. Ik vind dat 't nu de beurt van Marijke is, hihi, en zij draait ons naar de overkant. Nog een stuk blubberpad, graspad en dan zijn we bij de weg. We steken 'm over met een hoge voetgangersbrug, lopen nog een stukje door moerasgebied en een bos. Dan zijn we weer bijna bij de auto. We brengen een bezoekje aan de plaatselijke super. Want met een hond mag je niet in een restaurant en we moeten toch eten....

Dan volgt een ritje van 7 minuten naar ons hotel. Prima plek met heerlijke bedden en een warme douche. Op tijd slapen want morgen gaan we de N70 lopen, de mooiste natuurwandeling van Nederland.

Nieuwe Horizonnen....

Het Groene Hartpad.

Delft -Zoetermeer 17 km.

Het Urtrechtpad is klaar en nu?...... was de vraag van 2 weken geleden. Ik had nog 2 nieuwe boekjes liggen en Marijke mag kiezen. Het Groene Hart is het geworden!!

Vandaag dag 1, en beginnen bij t begin, zegt Marijke. Deze hele wandeling is zij de de opperwandelvrouw en ik ga volgen.... s ff kijken hoe dat bevalt,....

We reizen naar Zoetermeer met Challenge op achterbank. Stappen daar in de trein naar Den Haag, nog een keer overstappen en we zijn in Delft. Eerst een leuk stuk door de binnenstad van Delft. Winkeltjes met Delftsblauw, grachten, oude vismarkt, De Nieuwe Kerk enz. Je kan er makkelijk een dagje rondstruinen. Maar dat is niet t plan voor vandaag. We moeten weer terug naar Zoetermeer....

Iets te enthousiast gestart, vlaggetjes kwijt dus ook de weg. De weg gevraagd want met Google Maps lukte t ook niet echt. Al snel liepen we in het Delfste Hout. Herkenning voor mij, liep hier vorig jaar een etappe van de Camino vanaf Den Haag, en dat was maar goed ook. Want de tekst en het rode routelijntje kwamen niet overeen.

Dan maar ff koffie op een bankje. Hoera, dat kon vandaag. Prachtig wandelweer, strakblauwe lucht, geen wolk te bekennen, 15 graden!! De jas ging zelfs uit. En de gekke Challenge ging zelfs "zwemmen" in een ondiep poeltje. Via de Bieslandse Polder liepen we naar Pijnacker. De vlaggetjes hadden we weer herondekt!!

Lunchen doen we ook weer buiten op een bankje, we worden daar echt BLIJ van, net als van de cappuchino uit de thermosfles. Er komen best veel mensen langs, druk, iedereen wil van t zonnetje genieten.

En dan de laatste 5 km. Weer polder, riet, veel ganzen, zwanen. We lopen het ene stukje verhard en dan zomaar weer over graspaden. Vlak voor Zoetermeer moeten we nog 1x de weg vragen, vlaggetjes even weer kwijt. Een vriendelijk echtpaar wijst ons de weg.

De laatste kilometers gaan nog steeds vanzelf, de ene keer Marijke voorop, dan weer ik en Challenge...... huppelt er gezellig tussen door. Zonder zere voeten of andere probleempjes arriveren we weer bij de auto. Het plan was om ergens te eten maar t was pas 4 uur. We stellen ons plan bij, rijden naar huis. Onderweg nog een stop bij AH en Marijke maakt zelf een heerlijke lasagne.

Echter..... bij t uitdoen van de schoenen en sokken...... toch 2 blaren. Das wel jammer dan. En Challenge, die ligt te ronken in zijn mandje. En ik..... ik typ dit stukje?

Wordt vervolgd.

Van Peligrina naar toerist

Nadat we in Malaga waren aangekomen eerst 7 haltes met de lokale bus naar Torremilinos. Dan zouden we er zijn...... Niet dus, ook nog 2 haltes met de trein!

Na een reis van bijna 12 uur waren we in ons hotel. Tsjonge, wat een luxe!! Ik, die altijd heeft gezegd nooit naar dat soort oorden te gaan, was blij met het ligbad, zeep en het frisse bed met katoenen lakens. We kregen eerst een kamer met een 2 persoonsbed. We houden best veel van elkaar, maar het bed delen gaat net iets te ver. Bovendien, we hadden aparte bedden geboekt! Terug naar Monica van de receptie, no problemo, andere kamer. Nu met zeezicht!! Dat het zo'n wit blok van 10 verdiepingen is kan mij nu niets schelen. Om 21.00 nog even wat eten en glijden we na een overheerlijke warme douche tussen de koele lakens.

Vandaag zijn we geen Peligrina's meer...... ik heb duidelijk moeite met omschakelen. Al die mensen, drukte en indrukken. Bovendien komt de vermoeidheid naar boven. Marijke hakt resoluut de knoop door en besteld twee bedjes op t strand. Daar liggen we dan, van Peligrina naar toerist. Met t flesje zonnenbrand binnen handbereik. Maar ik voel mijn been, niet lekker. Pijn! Maar ook hier aan de Costa del Sol zijn engeltjes.... Deze keer in de vorm van een Peruaanse dame, de masseuse. Eerst is Marijke aan de beurt. Ik wil eigenlijk niet. Maar als ik zie hoe Marijke er door ontspant besluit ik om t ook te ondergaan. Heerlijk..... ik ontspan en glij langzaam in de toeristmodus.......

We heben een appartementje, koken "s avonds zelf. En doen verder.....niets.

Vandaag de dag begonnen met een wandelingetje over de boulevard en terug over t strand. Lekker met de voetjes door t water. Een voorzichtig duikje in de zee gedaan. Daarna een bedje bij t zwembad bezet, ijsje gegeten. En de dag is weer om.

Marijke slaapt al. En ik type nog een verhaaltje en bedenk was t nu een camino? Heb ik dat gevoel? En ik zeg ronduit JA!! Heel bijzonder, dankbaar, begonnen als een collegaas, gevolgd door vriendschap. En nu, door dik en dun maatjes! Samen heel veel gelachen, maar ook gehuild. Rekening gehouden met elkaar, samen ontroerd zijn.....

De camino is voor mij het symbool van t leven met al zijn ups en downs. Een weg die je bewandelt. Ik ben dan ook dankbaar dat Marijke met mij mee heeft mee willen lopen. Soms ging ik aan haar arm, als ik toch wel last had van "mijn prothesebeen". En soms zij aan de mijne als de blaren weer prikten........

Het was een uitdaging voor mij om te kijken of ik t fysiek gezien weer kon. En ik kan het ook wel, had mij goed voorbereid. Maar deze route vond ik zwaar. In het begin door het vele klimmen en dalen, later door de hitte en regen. Maar net als in het"echte leven" valt er niets te plannen. De afstanden tussen de Auberges waren voor mij net iets te lang. Dus dan moet je door. Maar je kunt zelf bepalen hoe lang je dat doet. En bij Villafranca de las Barros was het goed. Ook voor Marijke.

Het gaat immers om de weg en niet om het doel. En de weg....... was PRACHTIG!!

Tingelingeling....

Tingelingeling

We gaan naar de Costa del Sol.....

De Pelegrina's kwamen vanmorgen moeizaam uit bed, stramme beentjes. Eén blik naar buiten....rain.....again.... in Spain.....

We zetten Plan B in, tenslotte heet dit ook vakantie.

Na een superontbijt nemen we afscheid van de hergbergdame. Twee dikke kussen en met google maps in handen begeven we ons op weg naar t busstation. Kopen een kaartje (niet te geloven, 6,75) naar Sevilla. De rit duurt bijna 3 uur. Alle dorpjes en landschap zien we nog een keer......

Luxe hoor, de Spaanse bussen. De zakken liggen weer onderin. Bij je stoel( op nummer) zit een stopcontact om je telefoon op te laden. Marijke heeft even spijt dat ze haar föhn heeft thuisgelaten...... en geweldig Internet in de bus. Eerst ff t weerbericht bekeken....... Want....... helemaal onderin de rugzak zitten bikini's!!!!!

We surfen naar Booking.com en zoeken naar een hotelletje. We worden steeds wereldser.... en boeken een optrekje vanuit de bus!!

In Sevilla moeten we 2,5 uur wachten. Drinken er een bakkie en maken nog wat foto's. Het is feest in Sevilla, koetsen met opgetuigde (raar woord, maar ze waren niet opgetogen) paarden ervoor en Spaanse dames en heren in traditionele dracht.

En dan zitten we nu in de bus naar Malaga. Ook weer zo 'n lange rit! Als we dan straks daar aankomen moeten we nog ff op zoek naar een bus naar

...........TORREMOLINOS ..........

Nooit gedacht dat ik dat ooit nog eens zou gaan doen. Maar...... buiten je comfortzone treden schijnt goed voor je te zijn. Bovendien....... de ligsstoelen bij t zwembad lijken op t plaatje ook oke!

Wordt vervolgd...