Gele pijlen naar Zafra

Wekker op half 7 want t wordt warm.....

Oef, das vroeg. Gelukkig wel een ontbijtje, toast, thee en 2 koffie. Afscheid genomen van de charmante herbergier met 2 dikke zoenen.

We moeten nieuwe vrienden maken want als je een rustdag houd ben je iedereen kwijt...... We gaan eerst een stukje met de bus omdat de etappe vandaag 26km is, 6 km te lang voor mij.

En daar staan 7 "nieuwe" vrienden. Gaan ook met de bus. Hoera!!!! De bus in Spanje is een touringcarp, je rugzak moet onderin t bagageruim. Als we uit de bus stappen lopen onze "vrienden" meteen door. De duitser had in de bus nog wel verteld dat we t eerste stuk over de weg moesten. Binnendoor kon niet omdat de rivier buiten zijn oevers getreden zou zijn. Wij dronken nog een bakkie en ik kocht er de laatste 2 oudbakken broodjes.

Kaart bestudeerd om te kijken waar we de route zouden oppikken. De grote weg en de wandelroute zouden na een paar kilometer naast elkaar lopen. NA!! de rivier, zei ik tegen Marijke...... Rugzakken weer omgesjord en op pad. Marijke loopt sneller dan ik en liep dus ver voorruit. Loopt door en door en door..... op gegeven moment passeer ik de rivier, een zielig slootje. Marijke ziet m schijnbaar over t hoofd en loopt achter 4 "vrienden" aan, berg op..... ik zie de pijl naar links. Wat nu????? Ze loopt zeker 1 km voor mij, roepen heeft geen zin. Het lijkt of ze omkijkt...... ik zwaai heel breed.... maar ze ziet t niet en loopt weer verder. Ik moet een keus maken. Volg ik wel de gele pijlen of ga ik haar achterna, de verkeerde kant op??? Ik besluit haar te bellen. Inmiddels is ze uit zicht....... Normaal loopt ze de hele dag met haar telefoon in haar hand, nu dus niet....... ze neemt niet op.......

Ik sjok haar dus maar achterna, bergie op. Dan gaat mijn telefoon, Marijke dus, waar ik blijf. Je loopt al 3 km verkeerd zeg ik. Oohhh, ik liep "mijn nieuwe vrienden" achterna....... Ze wacht op mij en samen lopen we een flinke foute lus. Na 2 uur pakken we de route verderop weer op. We hebben dan al een korte lunchstop met oud brood gemaakt. Wanneer we weer op een leemweggetje lopen beginnen mijn voeten erg te branden en ik besluit dat ik mijn schoenen voor mijn teva's ga ruilen. Even zoeken naar een schaduwplek, het is inmiddels 24 graden. Ik loop voorop, zie een plekje waar de 3 Ieren zitten, onder een afdakje met picknick bank. Ik wissel mijn schoenen, Marijke denkt dat ik weer pauze wil houden en loopt door. Communicatiestoornis.......

Wanneer ik weer ga lopen ben ik haar kwijt. De weg is lang maar met veel bochten..... waar ik ook kijk, geen Marijke. Na 1,5 uur word ik ingwhaald door de Ieren en loop ik alleen. Brrrrr...... Maar gelukkig rijst er een dorpje aan de horizon. Ook weer witte huisjes met rode daken. Marijke belt..... waar ik ben..... Zij wil niet meer stoppen, zere voeten van de blaren. En ik..... zere voeten van niet stoppen, te lang doorlopen.

Geeft niet, een ieder moet zijn eigen tempo lopen met deze afstanden en warmte. Ik besluit in t dorpje wel te stoppen. Mijn water was op en mijn knieen willen even niet meer. Een pauze met quezos, cola, cafe americano en een sigaretje......

Dan belt Marijke weer, ze is in de Herberg! Ze heeft het hele stuk in een keer gelopen, bikkel, met blaren zo groot als knaken!! Ik vetrek na een half uurtje en volg de gele pijlen naar Zafra. Is nog 4 km maar door de warmte loodzwaar voor mij.

Als ik bij de Vincent van Gogh Herberg aankom staat ze enthousiast te zwaaien op t dakterras. Eind goed, al goed.... Dan nog een zoektocht naar een restaurant die op normale tijden serveert. Nee hoor, nergens, pas om 20.30..... Klapperend van de honger memen we een menu del dia. We moeten nog door eten ook. De Herberg sluit om 22.00 de deur. En de Herbergier is streng, heel streng...... Hij doet om 22.00 uur het licht uit. Stilte in de tent!!!!