Spaans benauwd....

De wekker stond op 5.45..., voor 1 keer omdar ik een zonsopkomst wilde meemaken op deze camino. Helaas, wekkertje niet gehoord. Ook vandaag weer gewekt door stommelende mensen en ritselende plastic tassen. Maar dan wel een uurtje later. Ontbijt was vandaag heel karig, verpakte toast en jam uit een megapot en1 kopje thee. Toen ik om een kopje koffie vroeg keek ze boos, " 1 drankje pp. (Maar dan in t Spaans)

Gauw wegwezen, ik heb altijd al startproblemen en zonder koffie..... helemaal. Naar t barretje om de hoek voor echte koffie. Maar door al t gedoe kreeg ik een bijna een ochtenddepressie!!

" zullen we terug naar Sevilla?". Oeps vond Marijke niet leuk......

Toch maar verder, berg opwaarts Zafra uit. Afdaling van 14% naar Los Santos de Maimona. Leuk dorpje, stempel gehaald, koffie gedronken en naar de ...... heerlijke taartjes.... Toen we wilden betalen kreeg Marijke t echt SPAANS benauwd. Portomonee weg!! Tas op zijn kop en daar zat ie toch verstopt in een donker hoekje.... pfffff.....

We wisten dat t vandaag 30 graden ging worden. Daarom stonden we zo vroeg op. Na los Santos liepen we weer prima, hadden er weer zin in. 10.30 maar al bloedje heet. Bijna geen schaduw, stoffige weg, olijf en amandelbomen in een glooiend landschap. Ook heel veel wijngaarden had i in t boekje gezien.... das mooi, schaduw dacht ik..... Helaas, ze zijn maar een meter hoog hier. Ook de olijfbomen en amandelbomen bieden geen schaduw. De zon staat loodrecht boven ons en dan is er bijna geen schaduw.

Lunchstop op een stapel stenen onder een klein boompje. In gezelschap van mieren van wel 1 cm...... die waren natuurlijk blij met onze kruimels. En weer door, voetje voor voetje. Vandaag lopen we ook weer ieder ons eigen tempo, dus wandelen we in stilte. De uitzondering is dat ik nu vrijwel steeds voorop loop. We hebben het allebei zwaar vanwege de hitte, maar de blaren spelen op bij Marijke.......

Bij Almazara, een gesloten Auverge, maar een pauze. Heerlijk... fff de rugzakken af. We hebben nog nootjes, rozijnen en water. In de verte ligt Villafranca de los Barros. Het is nog 5,5 km te gaan.

De temperatuur is killing, nergens schaduw, allebei nog maar een half flesje water...... Nog 2 x 5 minuten pauze, het dorp verdwijnt steeds weer achter de heuvel. Wat kan 5 km lang duren.

Wanneer we de bebouwde kom inlopen stort Marijke echt in...... Langs de kant van de weg is nu gelukkig een streepje schaduw. We hebben geen water meer. Ik probeer auto's aan te houden maar iederéén wil graag naar huis.....

Dan herpakt Marijke zich weer en strompelen we de laatste meters naar de herberg. Ons geluksmomentje van vandaag! We worden heel lief opgevangen. De voeten van Marijke.... iedereen heeft wel een tipje. De coolzalf brengt een klein beetje verlichting.

Een restaurantje om te gaan eten gaat t niet worden. Ik wil ook niet meer lopen!!!!! Wel koken.... er ligt nog pasta, krijg 3 tomaten uit eigen tuin en kan beneden Lomo Iberico (van t zwarte varkentje) kopen.

Een heerlijke douche doet wonderen bij mij, bij Marijke wat minder...... om 22.00 ook hier t licht uit. Even later begint het 5 stemmige snurkconcert.......