De dag gestart met een.onbijtje en om 9.30 vertokken. Maar oh, wat weegt ie rugzak de eerste km zwaar. Steeds denk ik, ik ga terug en bel een taxi.... Maar ik moet even op gang komen. Dorp uit en een rode zanderige weg op. Lekker breed zodat je gezellig naast elkaar kunt lopen. Helaas..... na 1 km al natte voeten vor Marijke. Door alle regen een stroompje dwars over de weg. Wel met stapstenen, maar dat blijft lastig. Mijn schoenen kunnen dat aan, die van Marijke niet.

De eerste kilometers gingen ondanks de natte voetjes. Beetje regen uit erg laag hangende wolken. Beetje klimmen, beetje dalen. Goed te doen. Na 1,5 uur oploskoffie, sinaasappen en banaan uit de rugzak. Zittend op een grote steen. Misschien een goed plan om wat bankjes te doneren. Want als alles nat is kun je dus niet zitten.

Deze Camino gaat dwars door de natuur. Tot nu toe weinig kerken en kathedralen. Maar zo prachtig. De gele brem langs de weg bracht wat kleur aan de grauwe omgeving. Schapen met kleine lammetjes waren onze toeschouwers het eerste stuk. Later werden het van die spaanse koeien grazend tussen de kurkeiken. En de weg...... die duurde en duurde maar. Zeker 12 km. Maar het verveeld niet, elk stuk heeft weer zijn eigen horizon. Op het eind van de weg ineens een hoop geblaf, 3 sheepdogs, gelukkig achter afrastering. Ze beschermen hun schaapskudde heel fanatiek! Engerds!!

Om 1 uur weer een picknick uit de rugzak bij een klein kerkje, lekker op een muurtje. De poncho's hadden we al af gedaan. De zon brak voorzichtig af en toe door en ook de jassen konden uit. Na 3 kwartier was t genoeg en gingen we weer verder. Een stukje langs de grote weg. De gele pijlen wijzen ons de weg. Het routeboekje blijft in de tas. De vangrail overklimmen en dan is t nog 10 km. Het pad loopt door een Eucalyptusbos pal langs de Via de la Plata, de weg voor auto's. De snelweg ligt boven ons. Jammer van de autogeluiden.

Dan krijgt Marijke het lastig met haar benen. Jammer!! We verlagen ons tempo. Steken de weg nog een keer over en lopen over een 20 cm smal pad langs de weg. Arme Marijke krijgt steeds meer last en ze voelt ook een blaar groeien, nr 3.....

Nog 3 km te gaan. We waren gewaarschuwd...... een lange klim. De rollen waren nu omgedraaid, Marijke ging nu aan mijn arm. Wat duren 3 km dan lang. Te weten dat je er bijna bent, maar geen dorp ziet.

En dan lopen we Monesterio binnen. Best een groot dorp en natuurlijk ligt ons Hostal aan de andere kant. We schrijven ons in en krijgen weer een stempel. Het is 7 uur later als we de sleutel in onze kamerdeur doen. Pffff, ook ik ben moe!!

We doen de rituelen en boodschappen en.zien dan dat t al 21.00 uur is. Het Pelgrimsmaal slaan we over..... we willen nog maar 1 ding..... naar bed!!

Terwijl ik t verhaaltje typ komen de inmiddels vertrouwde snurkgeluiden uit t bed naast mij.......

Groetjes van de "Girls from Holland". Zo worden we inmiddels genoemd door de andere Pelgrims.